ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ - Αζιλακόδασος 22-4-2018

ΑΖΙΛΑΚΟΔΑΣΟΣ

Στις 22 Απριλίου 2018 με ηλιόλουστη μέρα και δροσερό καιρό ο Ορειβατικός Μοιρών με μια μεγάλη ομάδα ορειβατών και αρχηγό τον γράφοντα, βρεθήκαμε τρία χιλιόμετρα νότια των Μαλίων στον επαρχιακό δρόμο προς το γραφικό χωριό Κράσι (υψ340μ). Ακολουθήσαμε ένα ανηφορικό μονοπάτι στις βορειοδυτικές πλαγιές του όρους «Σελένα» (υψ.1559μ) με τελικό προορισμό την Ιερά Μονή Σεληνάρι.

Μετά από μιάμιση ώρα πορείας συναντήσαμε το μεγάλο δάσος από αζίλακες, όπως τους λένε οι Κρητικοί ή αρία η επιστημονική τους ονομασία. Είναι ένα είδος πρίνου με φύλλα χωρίς αγκάθια, ενώ ο αρωδαμός (βλάστηση) σε όλο το πλούσιο οικοσύστημα βρίσκονταν σε πλήρη εξέλιξη. Μέσα στο δάσος δεν υπάρχει μονοπάτι, ούτε σηματοδότηση, έτσι διαλέγαμε τα πιο εύκολα περάσματα. Ο κίνδυνος αποπροσανατολισμού σε περίπτωση ομίχλης είναι υπαρκτός και απαιτείται μεγάλη προσοχή.

Περπατώντας κάτω από τον παχύ ίσκιο απολαύσαμε το δάσος διαπιστώνοντας παράλληλα, ότι τα φυτά, τα ζώα και τα πουλιά ζουν σε μια ειρηνική συνύπαρξη με τον άνθρωπο. Το τοπίο είναι ανέγγιχτο εκτός από το μονοπάτι και το δασικό δρόμο που έχει φτιάξει ο άνθρωπος εκτός δάσους. Κατά τους ειδικούς είναι το μεγαλύτερο αζιλακόδασος της Ελλάδας. Απαντάμε αζίλακες στον Ψηλορείτη, στα Λευκά όρη, στη Δίκτη, στον Κουλούκωνα και σε πολλά άλλα μέρη της Κρήτης, συμβιεί με τους πρίνους σφεντάμια και άλλα δασικά δέντρα.

Αφήσαμε πίσω μας το αζιλακόδασος μαγεμένοι από την ομορφιά και τη μοναδικότητα του ακολουθώντας ανατολική πορεία πάνω σε ένα δασικό δρόμο, ενώ οι πλαγιές μοσχοβολούσαν από τα αρωματικά φυτά Αντωναϊδα (άγρια μαντζουράνα).

Το μοναστήρι του Αι Γιώργη του Βραχασώτη φιγουράρει μέσα σε μια πυκνά δασωμένη ρεματιά. Άκμασε την περίοδο της Ενετοκρατίας και γνώρισε την παρακμή στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Πάνω από το υπέρθυρο της νότιας πόρτας του ναού είναι χαραγμένη η χρονολογία 1588 και ένα οικόσημο αριστοκρατικής οικογένειας που μπορεί να συνδυαστεί με τον κτήτορα της μονής. Πάνω στο ανεξάρτητο κωδωνοστάσιο λατινικής επιρροής σε γκρίζο μάρμαρο εντυπωσιάζει ανάγλυφα η εικόνα του Αι Γιώργη. Το αναπαλαιωμένο συγκρότημα της μονής δεν φιλοξενεί κανένα μοναχό.

Σκαρφαλώσαμε σε μέγιστο υψόμετρο 965μ, διανύσαμε 20 χιλιόμετρα και μας πήρε συνολικά οκτώ και πλέον ώρες ευχάριστης πορείας.

Στον Αι Γιώργη το Σεληνάρι (υψ210μ) φθάσαμε μέσα από αγροτικούς δρόμους κοντά στο σούρουπο. Χιλιάδες προσκυνητές παρευρίσκονταν στον εσπερινό λόγω της αυριανής εορτής του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου προστάτη του Στρατού μας.

. Η σημερινή μονή του Αγίου Γεωργίου ιδρύθηκε το 1961. Στη θέση της υπήρχε παλαιό μοναστήρι που κτίστηκε τη Β΄ Βυζαντινή περίοδο (961-1204) και καταστράφηκε το 1538. Στις αρχές του 16ου αιώνα αναγέρθηκε το σημερινό εκκλησάκι του Αϊ Γιώργη. Ο κτήτορας της εκκλησίας Νικόλας από τη Ρόδο ασκήτεψε σε μια σπηλιά κοντά στην κορφή του απέναντι βουνού «Ανάβλοχο» και στην οποία κοιμήθηκε αργότερα.

Ο ναός του Αγίου Γεωργίου έγινε κέντρο λατρείας από παλιά και όλα τα διερχόμενα αυτοκίνητα σταματούσαν υποχρεωτικά, για να προσκυνήσουν οι επιβάτες την εικόνα του Αι Γιώργη και να ανάψουν ένα κερί. Πριν από πάρα πολλά χρόνια σταμάτησε η δοξασία αυτή και σήμερα σταματούν, όσοι αισθάνονται την ανάγκη να προσευχηθούν.-

Πηγές: ΒΥΖΑΝΤΙΝΕΣ ΜΝΗΜΕΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ του Νίκου Ψιλλάκη 1994.

Ιστοσελίδα: Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Σεληνάρι.

Κείμενο : Μανόλης Δακανάλης

Φωτογραφίες : Μανώλης Ντρετάκης

Φωτογραφίες