Εξορμήσεις

07.11.2009
ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ - Καλλίδρομο, Πάικο, Βέρμιο


Στα μέρη του Καλλίδρομου, του Πάικου, του Βέρμιου

25-28/ 10/2007

Για δες κορμιά με λεβεντιά, πρόσωπα φωτισμένα

με δύναμη κορμού δρυγιά και φεγγαριού χλωμάδα.

Πόσο γερά ανεβαστούν τα φύλλα, τα χαράκια

?σα κάτω να μη γύρουνε και το βουνό λιγάνει.

Μερονυχτίς φιλιώνουνε με ήλιο και ' αστέρια

και με βοριά και με νοθιά, μ' ανέμους και με χιόνια.

Για δες πως είναι φύλακες κάθε κυνηγημένου

γή 'ναι 'πο βόλια εχθρικά, γή 'ναι 'πο χρόνου βόλια.

Οχτώβρης είναι κι έρχεται χειμώνας ερωτιάρης

και ντύνονται 'μορφόχρωμα να τον καλωσορίσουν,

οι οξιές και οι δρυγιές, τα έλατα κι οι κέδροι

οι φτέρες κι οι αλαδανιές στου Πάικου τα μέρη.

Αυγή - αυγή στον Πειραιά. Η θάλασσα έμειν' οπίσω να ανακατώνεται εσαεί. Το λεωφορείο πληρούται επιβάτες - ορειβάτες, διασχίζεται η «Ελλαδοβόρος» Αττική -εκατομμύρια φώτα εν κινήσει αυτοκινήτων σ'ατέρμονη ουρά- ύστερα κάμποι και βουνά και αποβίβαση στη Μονή Δαμάστας στους πρόποδες του Καλλίδρομου όρους.

Εκεί των Καλόγερων οι ξερολιθιές γκρεμίζονται και κτίζονται καλλίτεχνα ντουβάρια απ' τις νοικοκυρές καλόγριες. Στη σκοτεινή εκκλησιά το φως των ηλεκτρικών «κεριών» φωτίζει σταθερά - λιτά τον εικονογραφημένο χώρο. Χάθηκε το τρεμάμενο φως των καντηλιών και των καιόμενων κεριών.

Ύστερα τα σακκίδια επί ράχης και με βήμα αργό για περιπάτηση - ανάβαση στα μονοπάτια του βουνού. Κουμαριές με κόκκινα κούμαρα, βελανιδιές με χλωμά φύλλα, έλατα με ευθυτενή κορμιά και πυραμίδες σώματα, δεξιά - ζερβά μας. Λιβάδια απλωμένα σε απάνεμα οροπέδια φιλοξενούν κοπάδια ήρεμων αγελάδων, που στο πέρασμά μας και στην οχλαγοή μας ξαφνιάζονται ρίχνοντάς μας ματιές απορίας.

Στο πέρας της διαδρομής, στο μικρό χωριό Ελευθεροχώρι, η ταβερνιάρισσα κουμαντάρει ταλαντούχα τα νηστικά κορμιά μας απ' την εξάωρη πορεία.

Ύστερα εγκλωβισμένοι στα καθίσματα του λεωφορείου προς τα βόρεια.

Οι κάμποι ήπιαν τις πρώτες βροχές, δειλά - δειλά φορούν τα πράσινά τους, τα βουνά αισθάνονται τον ερχομό του χειμώνα, αλλάζουν φορεσιές, φορούν πιο έντονα χρώματα τα φυλλοβόλα δέντρα, για να γυμνωθούν στα τερτίπια του καιρού -στους ανέμους, στα κρύα και στα χιόνια- να προετοιμαστούν σε ό,τι χρειάζεται η αναγέννησή τους την άνοιξη.

Διαβαίνουμε από πόλεις και χωριά και σουρουπωμένα στους οπωρώνες του Βέρμιου. Κάμπος αχανής. Δεντροστοιχίες όμορφες καρποφόρων δέντρων μηλιάς, ροδακινιάς. Απαλλαγμένα αυτή την εποχή απ'το φορτίο τους. Το στείλαν οι άνθρωποι, στις αγορές των πόλεων, το έκαναν διατηρημένα φρούτα σε τσίγκινα κουτιά, σε γυάλινα βάζα να τά 'χουν όλο το χειμώνα.

Σχεδόν μεσάνυχτα αποβίβαση στο ξενοδοχείο «Βέρμιο» στον Άγιο Νικόλαο Νάουσας. Εικόνα νυχτερινή. Διακρίνονται θεόρατα δέντρα, ακούεται κελάρυσμα νερών, εξυπακούεται σε τέτοιο περιβάλλον ύπνος γλυκύς κι ελεύθερα όνειρα, χωρίς την αγωνία του αύριο.

Και σαν ήρθε τ' αύριο, ύστερα από εποχούμενη πορεία μιας ώρας, στους πρόποδες του Πάικου όρους. Αφετηρία το χωριό Ελευθεροχώρι. Ένας παμπάλαιος δρόμος - πέρασμα οδηγεί στο βουνό. Ονομάστηκε «Ρωμαϊκό μονοπάτι», ποιός ξέρει γιατί και γιατί το χάραξαν οι κατακτητές Ρωμαίοι.

Πλαγιές κατάφυτες απ' την φυλλοβόλο Βελανιδιά. Πανύψηλη, ευθύκορμη, γεροδεμένη και πανέμορφη αυτή την εποχή. Αλλάζει χρώμα στα φύλλα της, τα κάνει χρυσοκίτρινα χλωμά, τα δίνει χάρισμα στον ελαφρύ αέρα και κείνα άλλοτε πασίχαρα κι άλλοτε βαριόθυμα πέφτανε στο χώμα, για να υποστούν την βάσανο της επιστροφής των δανεικών.

Φαντάζομαι το γέννημά τους, απ' το δικότυλο βαλανίδι. Βλέπω τη ρίζα τους να «εμπήγνυται» βαθιά στο σκληρό χώμα, θαυμάζω την «έκπτυση» φύλλων, φύλλων πολλών, βλαστών ισχυρών, ανάπτυξη μπογιού, κορμού ευθυτενούς, με ξύλο δυνατό και συμπτύσσω το χρόνο της ηλικίας τους σε μια ματιά, μια ματιά που χάνεται στο παρελθόν της ιστορίας πολλών χρόνων, πολλών αιώνων. Σε μια ματιά που δένει τούτα τα βελανόδεντρα με την ισχυρή ιστορία σ'αυτά τα μέρη.

Σιγά - σιγά σ' αυτό το ομοιογενές δάσος της βελανιδιάς εισβάλουν καστανιές απαιτητικές να φάνε χώμα πολύ, να γίνουνε θεόρατες, να γεροπιάσουνε στη γη, να την αγκαλιάσουνε γερά, να γίνει το χώμα δικό τους. Συμμάχουν με τις οξιές, μα όσο ανεβαίναμε επικρατούν εκείνες. Χαίρονται εκεί ψηλά τις χιονοθύελλες, γιορτάζουν την χάρη του υψόμετρου, πυκνώνουν τόσο πολύ, που θαρρείς πως απαγορεύουν σ' οποιονδήποτε άλλον ένοικο της γης να ευδοκιμήσει πλάι τους. μόνο που και που σε κάποια ξέφωτα, που ίσως ο δαίμων άνθρωπος για δικούς του λόγους έφτιαξε, τόλμησε να επικρατήσει η φτέρη, μα κι αυτή υπό την περιφρούρηση της λυγερόκορμης οξιάς. Πανέμορφα, παντόσχημα και ζωηρά μανιτάρια πετάγονται σαν μικρές ασπίδες μικρών στρατιωτών στο πλούσιο χώμα, έτοιμα να μεταποιήσουν τον φυλλώδη τάπητα σ' έτοιμο φαγητό για τα δέντρα, για να ολοκληρωθεί ο κύκλος χώμα και νερό -ρίζες, κορμός, φύλλα και ήλιος- χώμα και νερό.

Στη ράχη της κορυφογραμμής τολμούν χαμηλόκεδροι να δείχνουν την ύπαρξή τους, πράσινοι και φορτωμένοι μικρόκαρπους, επίμονοι να επιβιώσουν και να καταλάβουν το μερτικό τους στη γη.

Οδηγούμαστε προς την κορφή του όρους Πάικο. Η ομίχλη εμφανίζεται, λευκή κι ανάλαφρη, επικρατεί σιγανή, άσπρη σκοτεινιά, η ορατότητα σμικρύνεται, το θέαμα επιστρατεύει τη φαντασία για πλάση εικόνων. Και ψηλά - ψηλά στα δυό χιλιάδες τόσα μέτρα, μικρή η έκταση της μαδάρας. Χλοοτάπητας πουπουλένιος καλύπτει ολόκληρο το τοπίο. Ανάλαφρος σαν την ανάλαφρη ομίχλη συνοδεύει τα πέλματα στα πατήματά τους, όσων πορεύονται προς την κορφή. Εκεί ο νους απομακρύνει τον κοντινό ορίζοντα από της αφούρας τη δύναμη, τον πάει μακριά, του δίνει όλα τα χρώματα και ικανοποιείται για την επιστροφή.

Στο χωριό ο ταβερνιάρης, πρόσχαρος και περιποιητικός, προσφέρει τ' αχνιστά νόστιμα φαγητά του, τρατάρει το μοσχομυρισμένο κόκκινο κρασί του, ο ενθουσιασμός κορυφώνεται και κλείνει η μέρα δίνοντας ό,τι καλύτερο κι ευχάριστο μπορούσε να μας δώσει στο διάβα μας απ' τα πανέμορφα μέρη του Πάικου όρους.

Επιστροφή μεσονύχτια στον ξενώνα «Βέρμιο»: Ύπνος μ' όνειρα μ' εικόνες του βουνού. Πως ήταν χειμώνας κι άνοιξη μαζί, πως δίπλα τους καρτερούσε το θέρος, πως ήταν χιόνι απλωμένο, μα πως οι οξιές και οι βελανιδιές βλαστίζανε και πως ο ήλιος τις φώτιζε και γυάλιζαν τα φύλλα τους, κάτοπτρα αληθινά να βλέπεις εκεί την εικόνα τ' ουρανού.

Το ξημέρωμα υγρό. Δροσουλιασμένα τα δέντρα στο πάρκο τ' Αγίου Νικολάου. Δροσοσταλιές στα δαντελένια ακρόφυλλα λαμπιρίζουν τον ήλιο σαν ξεφεύγει απ' τις αριάδες της αφούρας. Πάπιες παιχνιδίζουν στην περιορισμένη κατασκευασμένη λίμνη, ζώα φυλακισμένα στα κλουβιά διαμαρτύρονται φωνάζοντας να τους προσκομίσει ο αφέντης το φαί, τα νερά ροούν μελωδικά εσαεί προς τα κάτω, τα πλατάνια μεγαλώνουν, όλο μεγαλώνουν, να φτάσει η κορφή τους την κορφή του βουνού και μεις θαυμάζουμε το πεντακάθαρο και πανέμορφο δημοτικό πάρκο του Αγίου Νικολάου της Νάουσας.

Ο ταξιτζής προς το χιονοδρομικό του Βερμίου χαίρεται που στην κούρσα του είναι Κρητικοί, περιγράφει τις ομορφιές του τόπου του, διαμαρτύρεται για την ανεργία που μαστίζει την περιοχή και την συνακόλουθη εγκατάλειψη και με τρόπο ευγενικό, εξιστορεί τη ρύπανση που αντίκρισε στους δρόμους της Κρήτης όταν την επισκέφθηκε το καλοκαίρι.

Στο χιονοδρομικό του Βερμίου σ' υψόμετρο 1.400 μ., τα κτίρια αναμένουν τους χειμερινούς επισκέπτες, οι πλαγιές απογυμνωμένες απ' τη μανία της τεχνητής χαράς, αναμένουν να στρωθούνε με χιόνια για να «κουλουμουντρίζονται» οι skier, τα μεταλλικά κουτιά και τα συρματόσκοινα αναμένουν τ' ανθρώπινα φορτία να τ' ανεβοκατεβάζουν χωρίς ιδρώτα στα πλάγια του βουνού. Ανήφορο το πλάι, σχεδόν κάθετο. Τα πόδια μας γεροπατούνε το υγρό χώμα, τα πνευμόνια μας βάνουνε τα δυνατά τους και δίνουν αέρα στο κορμί κι ο νους κουμαντάρει και σιγά - σιγά μέσα στην αγκαλιά της ομίχλης αναπαύεται στην κορφή, ψαχουλεύει στη θαμπάδα του τοπίου. Προς τα κάτω η δρασκελιά μεγαλώνει. Η απόσταση μικραίνει και η επιστροφή συντομεύεται.

Η περιήγηση στην πόλη της Νάουσας γίνεται με σχολιασμό και συγκριτική διάθεση με τα δικά μας. Πλατείες εδώ κατάφυτες, γωνιές όμορφες με βιόλες, πλακόστρωτα πεζοδρόμια στη διάθεση των πεζών πολιτών και όχι των κιβωτίων και της πραμάτειας των μαζαγατόρων, ούτ' ένα σκουπίδι πεταμένο κατά γης. Όμως κι εδώ η κατεδάφιση των παραδοσιακών σπιτιών είχε σαν αποτέλεσμα την ανέγερση κουτιών πολυωρόφων με την άκομψη αρχιτεκτονική. Που και που διατηρούνται παλαιές οικίες, στολίδια, που θυμίζουν την παλιά όμορφη εποχή.

Οι νέοι κι εδώ χωρίς εργασία (μάλιστα στο υψηλότερο ποσοστό της χώρας) φεύγουν για καλύτερη ζωή στις πόλεις για να χαθεί το άτομο, τα δέντρα τα περιποιούνται οικονομικοί μετανάστες και κύριος ξέρει ποιό είναι το μέλλον που διαγράφεται στο παραγωγικότατο τούτο μέρος.

Στη γέφυρα της Αραπίτσας οι σκιές των ελεύθερων ανθρώπων φαίνονται να οδεύουν προς τον θάνατο καλιά παρά προς τον εξευτελισμό της υποδούλωσης και τα πολλά νερά κάτω, γάργαρα και καθαρά, ανακουφίζουν απ' την οδύνη της πτώσης και της πρόσκρουσης στα σκληρά πετρώματα.

Είναι το τελευταίο βράδυ στην όμορφη Νάουσα. Στη μικρή κι όμορφη ταβέρνα η παρέα γεύεται τα νόστιμα φαγητά, συζητά τις εντυπώσεις, διηγείται ο καθένας τον ενθουσιασμό του από τις ομορφιές του τόπου.

Ξημερώνει η Κυριακή. Εποχούμενοι στη Μονή Σουμελά. Πανώρια η Εκκλησία της Παναγιάς. Αντιγραφή της Πόντιας Παναγιάς Σουμελά στην Αλησμόνητη Πατρίδα του Πόντου. Εικόνες εγκλωβισμένες σε πανάκριβες κατασκευές τοποθετούν τους πιστούς στη γραμμή για το προσκύνημα. Κόσμος πολύς απ' όλη την Ελλάδα σταυροπροσκυνά για αίσιο τέλος του προβλήματός του. Στον αύλειο χώρο μικρά καταστήματα, εμπορεύματα, χιλιάδες αγαθά (εικόνες, λιβάνια, κομποσκοίνια, φυλαχτά και άλλα πολλά) διαλαλούν τα πλεονεκτήματά τους και λίγο παραπάνω η τσίκνα του σουβλιστού χοιρινού προκαλεί τις σιαγόνες για μάσηση του νόστιμου κρέατος. Και σαν τέλειωσαν τα ψώνια, οι μεζέδες και τα προσκυνήματα, επίσκεψη στη Βεργίνα, στους τάφους των βασιλιάδων του βασιλείου των Μακεδόνων.

Εκεί στις επιτύμβιες στήλες, πριν τρεις, πριν τέσσερις χιλιάδες χρόνια, ονόματα ελληνικά γραμμένα μ'ελληνικά γράμματα, εκεί χρυσά στεφάνια από μυρτόφυλλα και βελανόφυλλα, εκεί στους τάφους των νεκρών, πολεμικά εργαλεία, σάρισσες και κοντάρια και περικνημίδες και θώρακες και περικεφαλαίες, ό,τι χρειάζεται για να καταλαμβάνεις και να νικάς τον εχθρό, εκεί σκεύη προετοιμασίας καλού φαγητού, καλού κρασιού για νά 'ναι ευχάριστη η ζωή, εκεί αναπαραστάσεις του κύκλου της ζωής, εκεί αναπαράσταση σε επιτύμβια στήλη, της ομορφιάς της κόρης που προσκαλεί για τη ζωή, που έντεχνα παρουσιάζεται για γέννηση χωρίς έρωτα, για ανέραστη συνέχεια της διαιώνισης του ανθρώπινου είδους. Εκεί στη Βεργίνα, κάτω απ' την Τούμπα σε βάθος κάμποσων μέτρων αποκαλύφθηκε πως το παρελθόν των τριών - τεσσάρων χιλιάδων χρόνων είναι χθες, ως προς την πορεία του ανθρώπου, γιατί και τότε τιμούσαν τους νεκρούς και τους έπλεναν με οίνο και τους έκτιζαν καλλίτεχνους τάφους και έγραφαν τα ονόματά τους στις ταφόπλακες και οπωσδήποτε τους τραγουδούσαν με μοιρολόγια επαινετικά για τη ζωή τους, την ώρα του ενταφιασμού. Εκεί στη Βεργίνα με το σύμβολο του Ήλιου και τις δυό χούφτες χώμα οι άνθρωποι και χθες -ένα χθες τριών τεσσάρων χιλιάδων χρόνων- γνώριζαν τις πηγές της ζωής, τον Ήλιο και το Χώμα.

Στη Θεσσαλονίκη η κίνηση των αυτοκινήτων πυκνή, θορυβώδης, ρυπογόνος, στο αεροδρόμιο Μακεδονία οι άνθρωποι πλήθος μετακινούμενο, ο έλεγχος των αποσκευών και των επιβατών σχολαστικός και στ'αεροπλάνο ψηλά στον αέρα η ανάγνωση εφημερίδας και η συζήτηση με την συνεπιβάτισσα, μηδένισε την ώρα του ταξιδιού.

Στο Ηράκλειο η αύρα της θάλασσας, φέρνει άλλον αέρα για τη ζωή και στη Μεσαρά η αίσθηση της καθημερινότητας γεννά την επιθυμία για την επόμενη ορειβατική εξόρμηση.

Αγ. Νικόλαος Νάουσας - Μοίρες

25-29/10/2007

Αποστόλης Π. Παυλίδης

Φωτογραφίες: Ντρετάκης Μανώλης

Φωτογραφίες


Σχετκά με τον Ε.Ο.Σ.Μ.

ΕΤΟΣ ΙΔΡΥΣΗΣ: 08.08.88

Ο Ε.Ο.Σ Μοιρών ιδρύθηκε στις 8 Αυγούστου 1988 από μια ομάδα ευαίσθητων ανθρώπων που θέλησαν να μοιραστούν και να διαδώσουν την αγάπη τους για το βουνό και το περιβάλλον.

Η ορειβασία – πεζοπορία δεν έχει αγωνιστικό χαρακτήρα. Μέσα από την ορειβασία δεν καλλιεργείται το ανταγωνιστικό πνεύμα, αλλά η συναδελφικότητα και αλληλεγγύη. Το αίσθημα όμως της νίκης αναπληρώνεται από τις μοναδικές στιγμές που απολαμβάνει ο ορειβάτης, δίπλα στη φύση. Δεν είναι μόνο η χαρά της κατάκτησης της κορυφής, αλλά το «ταξίδι» προς την κορυφή, η παρέα και η φιλία που αναπτύσσεται μεταξύ των ορειβατών. Εικόνες και συναισθήματα που χαράσσονται ανεξίτηλα στο μυαλό και στην ψυχή τους.

Πρόγραμμα εκδρομών

ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΔΡΟΜΕΣ
Σάββατο, 30 Μαρτίου 2024
30-31 ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΠΡΙΝΟΣ Ε4 ΠΡΟΣ ΖΑΡΟ
Αναχώρηση: 14:00
Κυριακή, 07 Απριλίου 2024
ΚΑΣΤΑΜΟΝΙΤΣΑ-ΑΓ. ΓΙΩΡΓΗΣ ΜΕΣΑΔΑ-ΤΣΟΥΛΗ ΜΝΗΜΑ-Μονή ΒΙΔΙΑΝΗΣ
Αναχώρηση: 08:00
Κυριακή, 21 Απριλίου 2024
ΟΞΑ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΝΑΞΟΣ
Αναχώρηση: 08:00
Κυριακή, 28 Απριλίου 2024
ΦΑΡΑΓΓΙ ΚΟΥΔΟΥΜΑ
Αναχώρηση: 08:00

Warning: include(/home/clients/webman/webman_ring.php): failed to open stream: No such file or directory in /usr/www/users/eosmoiro/_includes/footer.webman on line 30

Warning: include(): Failed opening '/home/clients/webman/webman_ring.php' for inclusion (include_path='.:/usr/local/lib/php/') in /usr/www/users/eosmoiro/_includes/footer.webman on line 30